…want toen lag ik dus ineens in het ziekenhuis.

Ik voelde mij al een paar dagen niet zo lekker en kreeg flinke koorts. Niets bijzonders maar als je al een nierziekte hebt kan dat net even anders uitpakken. Want ineens bleek dat mijn nieren het wat zwaarder kregen. In mijn geval uit zich dat in ‘cola’ plassen, oftewel bloed in de urine.

Dus maar de dokter gebeld en die raadde mij aan, zoals dat hier in België gaat, om mij even te melden op de ‘spoed’. Daar doen ze dan de eerste testen en komen de uitslagen sneller terug. Dat dus gedaan en ja hoor ik mocht dus blijven. Kreatinine was flink gestegen wat inhoudt dat je nierfunctie achteruit gegaan is en daar worden dokters niet blij van!

Plan was om via het infuus antibiotica (AB) te geven wat dan 3 dagen herhaald zou worden. Helaas bleek al tijdens het inlopen van het infuus, dit was nog op de spoed, dat ik er allergisch voor was. Hotflashes, uitslag en benauwdheid waren het gevolg. Niet zo leuk maar snel aangepakt met verschillende prikken zodat ik me na een half uur weer normaal voelde en ik er weer toonbaar uitzag. Ook niet onbelangrijk natuurlijk. 

Daarna kikkerde ik al snel op, blijkbaar werkte de AB ook al mocht ik hem niet meer. Nefroloog kwam even langs en die vertelde zijn nieuwe plan. Zoeken naar een nieuwe AB (wat niet makkelijk is want als je nieren minder goed werken dan mag je vrij veel medicatie niet hebben), vocht geven en dan kijken hoe dat ging.

Maar ja, je verveelt je al snel natuurlijk op zo´n kamer (eenpersoons gelukkig!) dus gingen de mr en ik even naar de cafetaria om wat te eten en drinken. En wat voor cafetaria! Mét bediening, uitgebreide kaart (van bitterballen tot pannenkoeken. Van broodjes tot stoofvlees met friet… t kan niet op) en drankenkaart. Jaja ook in het ziekenhuis kun je genieten van heerlijke Belgische bieren van de tap of uit fles of van een glas cava. 

Na een goede nachtrust zag ik vanmorgen de dokter weer. Die had ondertussen een ander plan bedacht. Geen nieuwe medicijnen want hij wil mijn nieren rust geven, wel vochtinfuus om te spoelen, veel drinken en dan morgen weer kijken hoe het gaat. Is de opleving na de AB blijvend? Is mijn kreatinine gedaald? Dan mag ik morgen naar huis.

Dus mijn hoop is daar op gevestigd natuurlijk. 

Maar waarom nu dit blogbericht? Nu, ten eerste wilde ik even uitleggen waarom er geen nieuwe recepten online staan, ergens voelde dat toch vervelend omdat ik ze vrij frequent plaats. Ten tweede wilde ik het even hebben over het natriumarme eten in het ziekenhuis.

Mijn middagmaal, licht natriumarm volgens het ziekenhuis, bestaande uit kipfilet met braadjus, appelmoes, gekookte piepers en een niet echt thuis te brengen soepje was werkelijk te smakeloos voor woorden. En nu besef ik me echt wel dat koken voor zo veel mensen tegelijk wat anders is dan thuis achter je fornuis staan, maar toch ergens is het bijna knap hoe ze de kip, de jus en vooral de soep van elke smaak hebben ontdaan.

En dan weet ik als geen ander dat dat echt helemaal niet nodig is, maar toch snap ik nu waar het beeld vandaan komt dat zoutarm eten smakeloos, vlak, flauw en eigenlijk gewoon niet lekker is. Dat moet echt beter kunnen zou je denken!  

Wat kun je nu doen als je in het ziekenhuis ligt en natriumarm moet eten? Waar ik wel achter ben is dat het aan te raden is om altijd wat fruit, appelmoes of yoghurt aan te kruisen op het formulier. Mocht het eten dan echt tegenvallen kun je altijd daarop terugvallen. Je kunt ook een extra boterham aankruisen met wat extra jam zodat je later op de dag altijd nog even wat kunt eten.

Kies liever geen gekookte groenten maar rauwkosten als dat kan, dat bevat meer smaak dan gekookte groenten. Kies als het even kan voor extra peper zodat je je maaltijd ook zelf nog even wat op smaak kunt brengen mocht het niet smaken. Dat kan al veel schelen. Als ik langer in het ziekenhuis zou verblijven zou ik denk ik zelfs meer kruiden op mijn kamer zetten. Elke smaak die je toe kunt voegen geeft weer meer eetplezier natuurlijk.

Ik vond het vreemd dat hoewel het ziekenhuis rekening hield met een lichte natriumbeperking ik dus een zoutloze warme maaltijd kreeg voorgeschoteld maar wel gewoon brood, kaas, ham en zelfs bremzoute paté bij de broodmaaltijd kreeg! Het zou veel beter zijn als ze de warme maaltijd wat meer op smaak brengen en dan de te zoute keuzes bij de broodmaaltijd weghalen. Net zo weinig natrium krijg je dan binnen op een dag alleen wel even wat beter verdeeld. (Misschien toch eens binnenkort met mijn nefroloog het erover hebben als ik haar zie.)

Kortom er valt nog heel veel te verbeteren op dit vlak voor ziekenhuizen en ik kan mij indenken dat dit voor meer instellingen opgaat.

Maar goed om een lang verhaal af te ronden: hopelijk mag ik morgen naar huis en dan zijn er vast snel weer nieuwe recepten te vinden op mijn blog. Zodat ik, en jullie hopelijk ook, weer kan genieten van natriumarme gerechten die wél smaak hebben en echt lekker zijn.